Co afán de
ofrecer un eixe argumental historia musical en Galicia o máis despexado posible estruturamos o libro en
seis bloques, adscritos a diferentes etapas históricas. Somos conscientes de
que calquera periodización estrita e pechada sería un desatino, polo que
exhortamos o lector intranquilo a que tome esta proposta de configuración
cronolóxica simplemente como unha guía de lectura do devir musical en Galicia:
CAPÍTULO 1: Reconstruímos parcialmente os primeiros pasos da música no noroeste
peninsular sobre todo por medio de supostos, debido á ausencia de fontes de
información musical durante os primeiros milenios. Inicialmente abordamos as
hipóteses sobre o papel da música na “Prehistoria”; en segundo termo, amosamos
o contexto no que a cultura castrexa puido empregar a música cunha finalidade
máis definida; e finalmente, tratamos a complexa etapa de síntese da
romanización.
CAPÍTULO 2: Centrámonos na revisión dos primeiros trazos musicais do cristianismo
en Galicia durante a Alta Idade Media (aproximadamente entre os séculos V e
XI). Aínda que sinalamos algunhas pautas sobre a música ao redor da caída do
Imperio Romano de Occidente, o capítulo diríxese especialmente a describir: os
ritos dos primeiros cristiáns, o treito da disgregación litúrxica en Galicia -especialmente
delineando a música do período suevo até a implantación da liturxia hispánica
cos visigodos- e posteriormente o canto gregoriano estandarizado.
CAPÍTULO 3: Arrimámonos á Baixa Idade Media (en torno aos séculos XII, XIII e
XIV), incidindo nun período histórico que presume de ser un dos máis estudados
pola historiografía musical galega. En primeiro lugar, resaltamos a relevancia
acadada polo Códice Calixtino e os seus contidos, especialmente os musicais; en
segundo termo, definimos os perfís
musicais da lírica galego-portuguesa por medio dunha revisión das cantigas de
amigo de Martín Códax, das cantigas de Santa María e das cantigas de amor de
Don Dinís do pergamiño Sharrer; e por último, aludimos brevemente á organoloxía
que coñecemos grazas ás obras artísticas baixomedievais galegas, que poden
situar o lector nunha paisaxe sonora sorprendente.
CAPÍTULO 4: Esclarecemos os principais cambios que supuxo a chegada da Idade Moderna
(entre os séculos XV e XVIII) no eido da música e o ritmo de asimilación de
correntes foráneas europeas -que marcaron o pulso dos períodos coñecidos
comunmente na historia da música occidental como Renacemento, Barroco e
Clasicismo-, así como as súas particularidades en territorio galaico. Sobre
todo centrámonos na música relixiosa das capelas catedralicias, insistindo nas
características musicais xerais, nos xéneros, nos cambios e nalgúns dos seus
autores.
CAPÍTULO 5: Os
dous capítulos finais forman parte dun todo, xa que plantexan o estudo da
música na Idade Contemporánea (séculos XIX e XX), se ben para unha correcta
exposición foi preciso realizar unha abordaxe en dous bloques. A formulación
teórica que seleccionamos para este axitado período ciméntase sobre todo nun
enfoque de tipo sociolóxico, facendo fincapé desde o punto de vista da historia
da recepción na peculiaridade musical desta rexión, na que as preferencias de
consumo musical influíron directamente no destino da composición e
interpretación. No capítulo quinto perfilamos un contorno en terzos de século
para o desenvolvemento das prácticas musicais decimonónicas, partindo
inicialmente dunha contextualización xeral, para esclarecer seguidamente os
principais elementos do ambiente musical galego -ao redor das capelas
eclesiásticas e especialmente dos espazos de recreación profanos- e dos seus
compositores, xéneros musicais e intérpretes.
CAPÍTULO 6: No
derradeiro capítulo recalamos nas singularidades musicais do século XX, que
pivotaron entre a tradición popular -entendida nun sentido amplo- e a
innovación, xerando elementos que paseniñamente se foron arrimando ás
vangardas. Para poder engarzar organicamente o contexto histórico coas
contribucións musicais optamos por facer novamente unha distribución en terzos
de século, tomando como feitos cruciais a Guerra Civil (1936-1939) e a
finalización do franquismo na década dos setenta. En cada unha destas fases
explicamos as ideoloxías que marcaron non só os proxectos de recuperación do
folclore, senón tamén a música de creación, que se viu inmersa nun proceso de
diversificación, ás veces en consonancia cos preceptos galeguistas e noutras
ocasións seguindo tendencias estilísticas europeas, que abriron novos vieiros
de creación e interpretación musical ás portas do século XXI.
(Fotografías da deseñadora do libro, Rebeca Ces)
Excelente, Lorena...
ResponderEliminarUn cordial abrazo!!!
XCG